86 RUḊRAIĠEAĊT

agus do ġaiḃ d’a ṁeas cionnus do ḃí sé, agus aduḃairt:
“Is truaġ san, a Laeġ.  Do ḃeirim fám’ ḃréiṫir naċ feadar
riaṁ gus indiu naċ croiḋe cloiċe no cnáṁa no iarainn do ḃí
ionam;  agus, dá mbeaḋ a ḟios agam gur croiḋe fola no
feóla do ḃí ionam, ní ḋéanfainn leaṫ a ndearna de ġaisce
riaṁ.”
  Annsoin do ċóiriġ Laeġ é i n-a ṡeasaṁ leis an gcarraiġ
agus a aġaiḋ ar ḟearaiḃ Éireann, agus do ċuir a sciaṫ i n-a
ḋorn ḋaingean ḋílis ḋeaġ-ṫapaiḋ ċlí agus a ċlaiḋeaṁ i
n-a ḋeasláiṁ ċuaraḋta ċleas-lúṫṁair ḋoileónta ba ḃoirb-
neartṁar riaṁ gus an lá soin.  Do scar a anam le n-a ċorp
annsoin agus a ḋrom leis an gcarraig agus a láṁ i láiṁ
Laeġ ṁic Rianġaḃra;  agus do ṫuit ceann gaile agus gaisce,
oiniġ agus eagnaṁa, cosanta agus cróḋaċta na hÉireann an
uair sin .i. Cú Ċulainn mac Suḃaltaiġ.
  Ṫáinig Laeġ mac Rianġaḃra annsoin go tuirseac doḃrónaċ
ó’n gcarraig, agus do ċonnairc an Duḃḟaoilean ag eirġe as a
néall, agus téid d’a hionsuiḋe, agus do ḃuain an tsleaġ
niṁe aisti, agus do ḃíodar deóra donn-ḟola le n-a gruaḋaiḃ.
Do ċuaiḋ Laeġ uirṫe, agus ṫáinig ar an árṁaiġ go cuṁaċ
cian-tuirseaċ tar éis a ṫiġearna do ṫuitim, agus ṫáinig ṫar
Sliaḃ Fuaid d’ionsuiḋe na hEaṁna.
  Dála ḃfear nÉireann, do ḃíodar go ceann trí lá agus
trí n-oiḋċe ag faire Ċon Culainn agus níor leig eagla ḋóiḃ
dul i n-a ġoire ris an ré sin.  Ḃí Cú Ċulainn marḃ na trí lá
agus na trí hoiḋċe sin;  agus ḃí an Liaṫ Maċa ar fiar-
laoide na Maiġe i n-a timċeall go hanḟosaiġ ag iṫe is ag sír-
ṡiuḃal, aċt ní leoṁfaḋ duine ná ainṁiḋe dul i n-a goire aċt
í ag fiaiḋ-screadaiġ ar fuaid an áir.
  Aduḃradar, fir Éireann, gur cealg do ḃí ag Coin Ċulainn
d’a imirt ċum breiṫ orṫa de ṡliġe éigin, agus gur d’aon
toisc do ḃniḋ sé anṁain annsúd “d’a ḃféaċain an dtioc-
faimís i ngoireaċt buille no urċair dó,” ar siad.
  “Ca ḃfuil Baḋb inġean Ċailitinn?” ar Meaḋḃ.
  “Atáim annso,” ar baḋb.
  “Éiriġ go héascaiḋ,” ar Meaḋḃ, “agus taḃair ċuġam
scéala an beó no an marḃ é Cu Ċulainn.”
  “Raċad féin annsoin,” ar sí, “gibé bás do ḃéaras mé
d’a ċionn, agus is é rioċt a raċad ann,” ar sí, “i rioċt
eoin ar eiteallaḋ ’san aer;  agus má tá beó muirḃfiḋ mise