mar aṫċuinge air a ṡuaiṁneas do ċeapaḋ ann.  Ḃí gaċ duine
ag ṫaṫaint air gan dul ag coṁrac: rí, draoi, oide, curaḋ,
cara, coṁḋalta, máṫair, buime, leanán, aos ceoil.  Ċuaiḋ 
a eiċ is a airm, féin, i n-a ċoinniḃ.  Duḃairt filiḋe go 
líonfaiḋe an doṁain d’a ḃuaḋaiḃ is d’a ḃuain-scéalaiḃ aċt an
troid do ṡeaċaint.  Míniġeaḋ dó go raiḃ aingil ós cionn
Árda Maċa ag éiġeaṁ air gan troid; cantan is ceólta aca,
soillse is coṁairṫaiḋe eile aca nár ċóir dó dul i n-aċrann i
ndríodar draoiḋeaċta.  Cé go nduḃairt sé gur aḋraiġ sé an
Tá d’a n-aḋradar súd .i. Dia Uileċoṁaċtaċ a cúm neaṁ is
talaṁ, do ṁeall baḋba Ċailitinn ċum troda é d’a n-aindeoin
uile, agus do leónaḋ é fáin is a eiċ le sleaġaiḃ niṁe.  Iar-
soin ċuaiḋ sé de ṡiuḃal a ċos tré n-a sluaiġṫiḃ no gur aiṫ-
leónaḋ ṫar fóir é.  Ṫáinig doḃarċú ag iḃeaḋ a ḟola annsoin,
aċt do leag sé le urċar í.  “Ba ċú mo ċead éaċt, agus is
cú m’eaċt diaḋnaċ,” ar seisean.  “Níor ḃ’eol dom riaṁ
gus indiu naċ croiḋe cloiċe no cnáṁa no iarainn a ḃí ionam.”
Leis sin, do ċóiriġ Laeġ le carraig é, a aġaiḋ le n-a náiṁdiḃ
is a ċlaiḋeaṁ i n-a ḋeasláiṁ, agus mar soin is eaḋ do caill-
eaḋ é.  agus a náiṁde deiṁniġṫe go raiḃ sé tar éis ḃáis,
ḋein Luġaiḋ mac Conroi a ḋiṫċeannaḋ.
  Leis sin, d’ḟill a ġaol Conall Cearnaċ ó ṫíorṫaiḃ iasaċta;
ċuaiḋ go hEaṁain Maċa; as san go Maiġ Muirṫeiṁne,
mar ar aimsiġ sé corp Ċon Culainn; as san go Teaṁair mar
a raḃṫas ċum liaṫróid iomána do ḋéanaṁ de ċloigeann na
Con.  Ṁairḃ Conall a raiḃ timċeall na Teaṁraċ, is do ċuir
an ceann go hÉiṁir; ṁairḃ sé clann Ċailitinn, ṁairḃ sé
Luġaiḋ, fear diṫċeannaiḋṫe Con Culainn.  Ṫug sé a gcinn ar
ḃearaiḃ i  láṫair Éiṁre, agus do ċuir i n-aiṫne ḋi iad uile-
Cearnaċ.  Fá ḋeireaḋ d’iarr Éiṁir ar Ċonall Cú Ċulainn
d’aḋlacaḋ i gCill Dálua is í féin do leagan ’san uaiġ ċéadna.
Ṫárla na heaċtraiḋe so uile um Ṫeaċt Ċríost, is tá a rian
orṫa.  Is eaḋ is dóċaiġe go raiḃ Cú Ċulainn i ngoireaċt
bliaḋna d’á ṫrí fiċid an uair  cailleaḋ é.

Sceilg.

Caɼcaiɼ Áiɼd an Aoiḃniſ,
    Deireaḋ Bealtaine, 1935.

viii