COṀRAC ĊON CULAINN IS FEIRDIA MIC ḊUḂÁIN 45

Fearr liom arm, ón fearr liom arm
Dom’ ṁarḃaḋ ’san ġleó ġarḃ
  Ioná éag de ċuṁa na Con
Do ḃiaṫaḋ gaċ scol nár ṡearḃ

Abair uaim, ón, abair uaim
Leis an gCoin do ġéaras buaiḋ,
  A ṁic Rianġaḃra go beaċt,
Furáil air gan teaċt a dtuaiḋ.

Abair ris, ón abair ris--
Ris an gCoin go gcaoiṁne cneis
  Gur ṫairngir dúinn Scaṫaċ gan scáṫ
Mise ar áṫ do ṫuitim leis.

Mé Feirdia, ón, mé Feirdia,
Mac duḃáin d’ar buiḋeaċ cliar.
  Gus anoċt um luiġe gan on
Níor ḃ’eagal liom ṡoir ná ṡiar.

Mairg do Ṁeiḋḃ, ón, mairg do Ṁeiḋḃ,
Do rin orainne an ḟeiḋb,
  Mise do ċur gan ċeann
Le Coin Ċulainn is teann feiḋm.

  A haiṫle na laoi sin, dogaḃaḋ a eiċ do Ḟeirdia agus do
hinnleaḋ a ċarbad, agus ṫáinig roiṁe go hÁṫ an Ċoṁraic
sul do lán-tsoillsiġ an lá air.
  “Maiṫ, a ġiolla,” ar Feirdia; “scuir na heiċ, agus cuir
feistiġṫe an carbad go dtrádsda, óir níor ċodlas deireaḋ
na hoiḋċe le ciest an ċoṁraic seo.”
  Do scuir an giolla na heiċ, agus cuireaḋ éadaiġe an
Ċarbaid faoi, agus ṫuit a ṫrom-ṫoirċim suain agus sáṁ-
ċodlata air, agus do ḃí a ġiolla ag forċoimeád dó.
  Dála Ċon Culainn, tar éais Ḟearġuis mic Róiġ d’imeaċt
uaiḋ aduḃairt Laeġ mac Rianġaḃra: “Créad is cóir dúinn
a ḋéanaṁ anois?” ar sé, “óir is aṁla ṫiocfas Feirdia
dod’ roċtain-se fé nua-ṁaise foilce agus foṫraigṫe, agus
buḋ ṁiṫid liom-sa tusa do ḋul go háit a ḃfaġair a leiṫéid
.i. go hÉiṁir .i. inġean Ḟorġaill Ṁanaċ.”
  “Is cóir san do ḋéanaṁ,” ar Cú Ċulainn, agus do ġluais
annsoin go Dún Dealgan, agus do ḃíodar ann an oiḋċe sin,
agus do rin siad uṁalḟosaiḋ agus foṫraigṫe ann.  Ann-