42 RUḊRAIĠEAĊT

daingean druaḋ liom-sa ná lem’ armaiḃ de ġnáṫ, agus is
cian is aiṫnid dúinn a ċéile ag Uaṫaiġ, ag Scaṫaiġ agus ag
Aoife.”
  “Leig as a ḋalta,” ar Fearġus, “óir ní mar gaċ neaċ
eile d’a dtáinig ċuġat-sa riaṁ de Ċonnaċtaiḃ atá Feirdia.”
Agus aduḃairt Fearġus an laoi, agus do ḟreagair Cú Ċulainn
dó:

A Ċú Ċulainn ċoṁaill nglé,
is miṫid duit-se eirġe,
  Sul a dtig ċuġat ’san leirg
  Feirdia mac Duḃáin dreiċ-ḋeirg.

Cú Ċulainn:
Atáim-se seal sonn gan seang
Ag iomḟostaḋ Ḟiana Éireann,
  Is ní ḃeirim ag teċeaḋ troiġ
  Ar obaḋ coṁlainn aen ḟir.

Fearġus:
Aṁnas an fear is géar-ġal.
Noċan ḟuras a ṫraoċaḋ,
  Crios coḋna um Feirdia na ndrong
  Ris naċ gaiḃ caṫ ná coṁlann.

Cú Ċulainn:
Má do ċoṁraicfeam ar an áṫ,
Mé is Ferida na ngaisce ngnáṫ,
  Ni buḋ é sin an scaraḋ gan sceó,
  buḋ fɼiṫir ár ḃfaoḃair-ġleó.

Fearġus:
Aṁnas láṁ an laoiċ go ḃfeirg
A los a ċlaiḋiṁ ċróiḋeirg,
  Neart ċéad ’n-a ċorp ċalma,
  Ní ġoin rinn, ní ṫeasc faoḃair.

Cú Ċulainn:
Bí id’ ṫost, ná tagair an scéal,
A Ḟearġuis na n-arm niṁ-ṫréan.
  Ar gaċ fearann, ar gaċ fonn,
  doṁ-sa ní buḋ haonḟorlann.