OIḊEAḊ ĊONLAOIĊ MIC ĊON CULAINN 33

ċorp go coṁṫrom go n-a drúċt fola foir-ḋerge flann-
ruaiḋe ar íoċtar gaċa urainne ḋíoḃ, gurab ann do ġaiḃ an
uir-rinn uaċtaraċ go mullaċ a ċinn gan contaḃairt gur
ṫuit earsoin ar lár an áṫa go dtángadar trí tonna fíor-
uisce ṫairis.
  Is annsoin ṫáinig Cú Ċulainn ós a ċionn agus do noċt a
ċlaiḋeaṁ do ḋiṫċeannaḋ an deiġḟir.  D’ḟiafruiġ Cú Ċulainn
annsoin:  “Cia tusa féin, a ṁacaoiṁ?  Agus déin do
ṡlonne doṁ-sa anois.”
  “Ultaċ mise má’s fíor mo ṁáṫair,” ar an macaoṁ.
  “Mairg do ṁairḃ an macaoṁ má’s Ultaċ é,” ar Conall
Ceaernaċ iar dtaċt um an am soin ċum an áṫa.
  “Cia t’ainm agus do ṡloinne má’s Ultaċ tú?” ar Cú
Ċulainn.
  “Mise Conlaoċ mac Ċon Culainn,” ar an macaoṁ, “agus
fost do láṁ agus do ċlaiḋeaṁ feasta, a aṫair ionṁain,
óir ní duit dliġṫear mo ḋiṫċeannaḋ.”  Agus aduḃarit an
macaoṁ an laoi seo le doiṁeanmain:

Fost do láṁ, a Ċú Ċuailgne,
Do rinnis gníoṁ díombuaiḋe.
  Maiṫ an tUltaċ, gníoṁ gaile,
  Do ċuiris i gcróloiġe.

Conall:
Mairg do ṁairḃ má’s Ultaċ é
An macaoṁ so fá ġeil-gné.
  Buḋ maiṫ an cuinge caṫa
  Fá ṁac rioġ nó ró-ḟlaṫa.

Ar do ġaisce fáṫ naċ fonn,
Is eaḋ aduḃarit Conall,
  Sul naċ salaċ talaṁ de
  Faġam-na fios do ṡloinnte.

An Macaoṁ:
Is air do ṫánag anall
Ċuġaiḃ, a ṁaiṫe Éireann,
  Óir is é m’aṫair gan oil
  Cú Ċulainn mac Suḃaltaiġ.