"Tá cúpla focal le raḋ agam-sa anois," ars'
an ḟeoil.  "Tá loċ á ḟaġáil agat orm agus
gan aon eolas agat fúm aċ an oiread is a ḃí
agat fé'n bpráta."
  Píosa caoir-ḟeola a ḃí ann agus d'éist Taḋg
go haireaċ leis.
  "Is iomḋa duine a leag láṁ orm sara raiḃ
mé ullaṁ le cur ar an bpláta," ars' an píosa
feola.  "Feoil caoraċ is eaḋ mise.  Ḃí an
ċaora san 'na uan ḃeag tráṫ.  Ḃí saoġal
suairc aige ag riṫ agus ag preabaḋ sa ṗáirc.
Ḃí féar úr agus bainne milis mar ḃiaḋ aige.
D'ḟás sé go tapaiḋ agus nuair a ḃí sé bliaḋain
d'aois do rug an feirmeoir ċun an aonaiġ é.
Ċeannuiġ an búistéir an ċaora.  Mairḃ sé í.
Ḃí caoir-ḟeoil aige annsan agus ċroċ sé 'na
ṡiopa í.  Ḃuail do ṁáṫair isteaċ sa tsiopa ar
maidin, agus ċeannuiġ sí píosa de'n gcaoir-
ḟeoil.  Ḋein sí í róstaḋ.  D'iṫ sí féin agus do
ḋaidi cuid di agus d'ḟág sí píosa eile id'
ċoṁair-se.  Is mise an píosa eile sin.  Anois,
a ċlaḋaire ḃig, iṫ mé agus ná bíoḋ focal eile
asat."