A ṪÁINIG GO H-ÉIRINN           99

dɼaoib ad’ ḋiaiḋ.  Déanfaḋ a leaṫ do ġnó-
ſa aguſ ḃeaḋ do ḋóiṫin móɼ ann.  Taḃaiɼ
dóṁ-ſa cuid de, aguſ beiḋ mé ana-ḃuiḋeaċ
díot.”
  “ Ná bí am’ boḋɼaḋ, a ɼaſcail ! ” aɼſan
mada-ɼuaḋ.  “ Má tá eaɼbal bɼeáġ oɼm iſ
liom féinig é.  Iſ é mo ċuid féin é.  A
leaṫ a ṫaḃaiɼt duit-ſe !  Aiɼiú, naċ bɼeáġ
bog atá do ċɼoicean oɼt !  Ní ṫaḃaɼfad
go deiṁin, ná oiɼead aguſ ɼibe ḋe ḋuit.
Dá mbeaḋ ſé ḋ’á ṫaɼang ſa dɼaoib am’
ḋiaiḋ go deo ní ḃfaġaiɼ-ſe aon ɼibe ḋe.
Ná bí ag bɼaṫ aiɼ go ḃfaġaiɼ.  Ní ṫaḃaɼ-
finn maɼ ẛáſaṁ duit aon ɼibe ḋe ṫaḃaiɼt
duit, féaċ.”
  “ Ó,” aɼſan t-apa, “ náċ neaṁmaiṫeaċ an
duine ṫu ! ” aguſ d’imṫiġ ſé.

An Múine :

  “ Bíoḋ ɼud agat féin nú bí i n-a éaġmaiſ,”
adeiɼ an ſeanḟocal.
  Ná bí neaṁmaiṫeaċ.  Tá ſeanḟocal eile
adeiɼ, “ aɼ ſgáṫ a ċéile a ṁaiɼid na daoine.”
“ Ní ḃfaġan doɼn dúnta aċ láṁ iaḋta,”
adeiɼ ceann eile.


     AN PÁGÁNAĊ AGUS AN ÍOṀÁIĠ

  Ḃí págánaċ ann aguſ ḃí íoṁáiġ aige, aguſ
ḃí áɼd-uɼɼaim aige do’n íoṁáiġ.  Ḃíoḋ ſé
coitċianta ag aḋɼaḋ na h-íoṁáiġe aguſ ’ġá
iaɼaiḋ uiɼṫi an ɼaṫ do ċuɼ aiɼ féin aguſ aɼ
a ġnóṫaíb, aċ d’á ṁéid a ḋ’aḋɼaḋ ſé an