86                          AESOP

aguſ ní ḟeicean ſé a ṫiġ féin tɼé ṫeine.  Iſ
luġa a ċiall ’ná ciall fiɼ an ḟeaſa.  Do
ġeiḃeaḋ feaɼ an ḟeaſa díoluiḋeaċt aſ an
eóluſ a ḃí aige aɼ ġnó an ḟiɼ ṫall.  Bíon
an duine ſeo adeiɼim ag taḃaiɼt an eóluiſ
uaiḋ coitċianta aguſ ní ġeiḃean ſé aon
díoluiḋeaċt aſ.  Aguſ tugan ſé failliġe
’n-a ġnó féin.  Aguſ bíon a ṫiġ tɼé ṫeine.

   AN SEALGAIRE AGUS AN LONDUḂ

  Ḃí an ſealgaiɼe ag cuɼ baíte aɼ an líon
ċun beiɼṫa aɼ éanaiḃ.  Ċonaic an londuḃ é.
  “ Cad ’tá agat d’á ḋéanaṁ anſan ? ” aɼſan
londuḃ.
  “ Caṫaiɼ a ṫeaſtuiġean uaim a ḋéanaṁ
ann,” aɼſan ſealgaiɼe, aguſ d’imṫiġ ſé.
  Ní ɼaiḃ aon dɼoċ-iontaoiḃ ag an londuḃ
aſ an gcaṫaiɼ nua, daɼ leiſ.  Ṫáinig ſé
ċun an baíte aguſ do ɼugaḋ aiɼ ſa líon.  Iſ
aṁlaiḋ a ḃí an ſealgaiɼe i ḃfolaċ.  Do ɼiṫ
ſé ċun na h-áite ’n-a ɼaiḃ beiɼṫa aɼ an éan
ſa líon.
  “ Á ! ” aɼſan lon, “ má’ſ é ſeo ſaġaſ
caṫaɼaċ a ċeapan tú a ḋéanaṁ ní ṫiocfiḋ
puinn daoine ċun cóṁnuiḋṫe ad’ ċaṫaiɼ
ċuġat ! ”

                        An Múine :

  An ɼí a ḋéanfiḋ an feall beiḋ a ċaṫaiɼ
gan daoine aige lá éigin.
  Iſ féidiɼ bob a ḃualaḋ aɼ an bpoibiliḋeaċt
uaiɼ nú dó, aċ má leanan an duine gaſta