A ṪÁINIG GO H-ÉIRINN          67

  Fé ḋeiɼe ċuiṁniġ ſé aɼ ẛeift a ċuiɼfaḋ
é, daɼ leiſ féin, ó ḃeiṫ ’na ẛampla ẛaoġalta
imeaſg a ċóṁaɼſan.  Ċuiɼ ſé ſgéala amaċ
guɼ ṁaiṫ leiſ a ċóṁaɼſain go léiɼ do ṫeaċt
ċuige aɼ aon láṫaiɼ, i lioſ áiɼiṫe a ḃí i láɼ
coille.  Ṫánadaɼ.  Ní ɼaiḃ blúiɼe cuinne acu
leiſ an ngnó a ḃí aige ḋíoḃ.
  Ṫáinig ſé anáiɼde aɼ ṫúɼtóig a ḃí i láɼ
an leaſa aguſ do laḃaiɼ ſé leo aɼ an
gcuma ſo.
  “ Féaċ ! ” aɼ ſeiſean, “ a ṁadɼaí-ɼuaḋa,
tá ní ag déanaṁ meaɼḃail dom le fada
aguſ meaſaim náċ ceaɼt dom é ċoimeád
níoſ ſia aɼ m’ aigne gan cuɼ oſ ḃuɼ gcóṁaiɼ.
Iſ ’mó contaḃaiɼt aguſ iſ ’mó iomáɼd
a ḃíon oſ cionn an ṁada-ɼuaiḋ ó ṁaidin
go h-oiḋċe aguſ ó Luan go Saṫaɼan.  Bíon
an fiaḋaċ i n-a ḋiaiḋ, aguſ bíon feaɼ na
ngéan i n-a ḋiaiḋ, aguſ bíon feaɼ na gceaɼc
i n-a ḋiaiḋ, aguſ iſ deacaiɼ dó dul uaṫa go
léiɼ.  Ba ḋóiċ liom guɼ ċeaɼt doſ na mad-
ɼaíḃ-ɼuaḋa, an ċéad ní ’ná a ċéile, an ɼud
iſ mó ṫaḃaɼfaḋ congnaṁ ċun beiɼṫa oɼṫa
é caiṫeaṁ uaṫa.  ba dóiċ liom guɼ ṁaiṫ
an ċiall dóiḃ é.  Ní dóiċ liom go ḃfuil
ciall iſ feaɼɼ ’ná é.”  Do ſtad ſé aguſ
d’ḟéaċ ſé ’n-a ṫímpal oɼṫa.  Ní ḟeadɼadaɼ ó
ṫalaṁ an doṁain cad é an fuadaɼ a ḃí féi,
nú cad aiɼ go ɼaiḃ ſé ag teaċt.  D’ḟéaċ-
adaɼ aɼ a ċéile.  Níoɼ laḃaiɼ aoinne acu.
  “ Tá,” aɼ ſeiſean, “ aḋaɼca aɼ an ḃfiaḋ,
aguſ bíoḋ guɼ congnaṁ coſanta ḋó iad,
iſ feaɼɼ ’ná ſan de congnaṁ ċun beiɼṫa
aiɼ iad.  Tá ualaċ ionta aguſ tá gɼeim