38                          AESOP

ionta coɼuiġe, aguſ an eilit ṁaɼḃ eataɼṫa.
Anſan do ṫáinig an mada-ɼuaḋ aguſ
d’áɼduiġ ſé leiſ an ḟeóil oſ cóṁaiɼ a ſúl
aguſ gan ionta oiɼead aguſ dɼanntú ċuige.
“ Iſ tɼuaġ náɼ ɼoinneamaiɼ an ḟeóil ! ”
aɼ ſiad.

                     An Múine :

  “ Díng de’n lioḃán a ſgoilean í féin.”
  “ Láṁ-láidiɼ aguſ láṁ-láidiɼ eile:-
eataɼṫa féin iſ feaɼɼ é.”
  “ Nuaiɼ ṫɼoidid na faṫaiġ iſ ɼí an
t-aḃac.”


     GEALLAṀNA AN ḞIR ḂREÓITE

  Ḃí feaɼ ann aguſ ḃí ſé aɼ a leabaiḋ aguſ
taom tɼom bɼeóiteaċta aiɼ.  Ġeall ſé
d’Apollo aguſ d’Aeſculapiuſ go ndéanfaḋ
ſé íḋbiɼt míle daṁ ċuċa aċ é leiġeaſ.
Ḃí a ḃean ag éiſteaċt leiſ.   “ A ḋuine a’
ċɼoiḋe ’ſtiġ!” aɼ ſiſe, “ cá ḃfaġfá-ſa míle
daṁ le h-íḋbiɼt ! ”  “ Éiſt do ḃéal, a ḃean
gan ċiall,” aɼ ſeiſean.  “ An aṁlaiḋ a
ṁeaſan tú ná fuil aon ċúɼam eile aɼ ḋéiṫiḃ
aċ ḃeiṫ ag teaċt ag éileaṁ fiaċ aɼ mo
leiṫéid-ſe de ḃoċtán ! ”
  Do leiġſeaḋ é, áṁ.  Nuaiɼ a ḃí a ẛláinte
aige d’imṫiġ ſé aguſ d’aimſiġ ſé ɼoinnt
maɼla buiḋe aguſ d’ ḟliuċ ſé é, aguſ ḋein
ſé maiɼtaol de.  Anſan do ċúm ſé aſ an
maiɼtaol míle daṁ beag deaſ bɼéige.  Do