A TÁINIG GO H-ÉIRINN               37


                  AN DÁ ḞROG

  Ḃí ḋá ḟɼog ’na gcóṁnuiḋe i loċán aɼ
feaḋ aḃfad.  Ṫáinig ſaṁɼaḋ tiɼm aguſ ṫioɼ-
muiġ an loċán aguſ b’éigean do’n ḃeiɼt
gluaiſeaċt ag loɼg inid cóṁnuiḋṫe.  Ṫán-
adaɼ go dtí tobaɼ.  Ḃí ſé doiṁinn aċ ḃí
uiſge bɼeáġ ionḟuaɼ ṫíoſ ann.
  “ Léimimíſ ſíoſ,” aɼſa fɼog díoḃ.  “ Táim
am’ loſgaḋ le taɼt.”
  “ Stad,” aɼſan fɼog eile.  “ Dá mbeimíſ
ṫíoſ aguſ go ɼáineóċaḋ an tobaɼ ſo do
ḋul i ndíſg fé maɼ ċuaiḋ áɼ loċán, conuſ
ṫiocfimíſ ainíoſ ? ”

                        An Múine :

  “ Bɼeiṫniġ an aḃa ſaɼ a dtéiḋiɼ ’na
cuiliṫ.”
  Ná h-eiɼiġ iſteaċ go mbeiḋ a ḟioſ agat
conuſ ṫiocfiɼ amaċ, le h-eagla go ḃfanfá
iſtiġ.


  AN LEÓN, A’S AN BEIṪIR, A’S AN
                    MADA-RUAḊ

  Do ṁaiɼḃ fiaḋaiḋe eilit óg.  Ṫáinig león
aguſ beiṫiɼ i n-aonḟeaċt aɼ an eilit ⁊ do
ṫeiṫ an fiaḋaiḋe.  Ċeap an león an ḟeóil do
ḃeiṫ aige.  Ċeap an beiṫiɼ í ḃeiṫ aige féin.
D’ iompuiġdaɼ aɼ a ċéile aguſ ṫɼoideadaɼ
go fíoċṁaɼ.  Ṫɼoideadaɼ go ɼaḃdaɼ tnáiṫte.
i ndeiɼe an ċaṫa ḃíodaɼ ſínte aguſ gan