18                        AESOP

tɼíd an uiſge, nú ag caiṫeaṁ tɼí léim táiliúɼa
de ḋɼuim a ċéile, nú ’ġá n-iomloſg féin ſa
ġlóṫaiġ.  Daɼ leo, níoɼ deineaḋ ceól ſíḋe
ɼiaṁ ba ḃɼeáġṫa ’ná an ceól a ḃíoḋ acu aguſ
iad ag cɼónán aguſ ag cnádán aguſ ag
cneadaiġ, móɼṫímpal an loċa.  Do cluintí
an dóɼd ſeaċt n-acɼa ó’n loċ, i dtɼeo,
nuaiɼ ḃíoḋ an mada-ɼuaḋ nú an gioɼḟiaḋ ag
teaċt aḃaile ó’n ḃfiaḋaċ go ſtadaidíſ tamal
ag éiſteaċt leiſ an ḃfoġaɼ mbɼeáġ.
  D’á ḟeaḃaſ a ḃí an ſaoġal acu ní ɼaḃdaɼ
ſáſta. Ṫuigeadaɼ, i n-a n-aigne go ɼaiḃ aon
eaſnaṁ aṁáin oɼṫa aguſ ná ɼaiḃ maiṫ aɼ
biṫ i n-aon ní d’á ɼaiḃ acu muɼa leiġiſfí
an t-eaſnaṁ ſan dóiḃ.
  B’é eaſnaṁ é ſin ná iad do ḃeiṫ gan
ɼí oſ a gcionn. “ Iſ tɼuaġ,” aɼ ſiad, “ gan
ɼí uaſal oſ áɼ gcionn, aguſ é ’n-a ẛuiḋe
’n-a ċaṫaoiɼ ɼíoga, aguſ a ċoɼóinn ɼíoga
aɼ a ċeann aige, aguſ é ag déanaṁ dliġṫe
aguſ ɼiaġalta ḋúinn ! ”
  Iſ é Iúpiteɼ do ḋeineaḋ aguſ do ḃɼiſeaḋ
ɼiġṫe ſa n-am ſan.  Ṫiomáineadaɼ teaċtaiɼeaċt
ag tɼial aɼ Iúpiteɼ ’ġá iaɼaiḋ aiɼ ɼí ṫaḃaiɼt
dóib.  “ Imṫiġ,” aɼſa Iúpiteɼ le n-a ġiolla,
“ aguſ taḃaiɼ ɼí ḋóiḃ ſiúd.”  “ Cad é an ɼí
a ṫaḃaɼfad dóiḃ ? ” aɼſan giolla.  “ Déanfiḋ
ſail ṁaiṫ ṁóɼ ġiúiſe a ngnó,” aɼſa Iúpiteɼ.
  D’imṫig an giolla aguſ d’aimſiġ ſé ſail
ṁóɼ ġiúiſe aguſ ṫuġ ſé leiſ í aguſ ċaiṫ
ſé ċuċa iſteaċ í i láɼ an loċa.  Nuaiɼ
ṫuit an tſail ſa loċ do ſteallaḋ an
t-uiſge ſa ſpéiɼ aguſ do baineaḋ a
leiṫéid ſin de ġeit aſ na fɼoganaiḃ guɼ