AN BUACAILL AGUS AN MAĊTÍRE
Ḃí an buaċaill ag aoḋaiɼeaċt na gcaoɼaċ.
Ċeap ſé go mbeaḋ ſpóɼt aige aɼ na
daoine a ḃí ſa ċóṁaɼſanaċt. Do ɼiṫ ſé
aguſ do liúiġ ſé ; “ Ó,” aɼ ſeiſean, “ an
maċtíɼe ! an maċtíɼe ! ag maɼú na
gcaoɼaċ ! ”
Do ɼiṫ na daoine ċun na h-áite ’n-a ɼaiḃ
na caoiɼe. Ní ɼaiḃ aon ṁaċtíɼe ann, aguſ
ḃí ana-ſpóɼt ag an mbuaċaill aɼ na daoine a
ṫáinig.
Tamal i n-a ḋiaiḋ ſan ḋein ſé an ɼud
céadna, aguſ ḃí an ſpóɼt céadna aige.
Fé ḋeiɼe ṫáinig an maċtíɼe dáiɼíɼiḃ. Do
|
