A ṪÁINIG GO H-ÉIRINN          133

  “ Féaċ,’’ aɼ ſeiſean, “ a ḟiɼ ḃɼic, tá a
ḃfuil d’ainṁiḋṫiḃ ſa n-áit boḋaɼ agat.”
  “ Conuſ ? ’’ aɼſan feaɼ bɼeac.
  “ Ní ſtadan do ḃéal aċ ag maoiḋeaṁ aſ
an gcɼoicean ſan oɼt,” aɼſan mada-ɼuaḋ.
  “ Aguſ náċ cɼoicean bɼeáġ é ? ” aɼſan
feaɼ bɼeac. “ Ca ḃfuil an t-ainṁiḋe
eile n-a ḃfuil cɼoicean ċóṁ bɼeáġ leiſ
aiɼ ? ”
  “ Bíoḋ go ḃfuil ſé bɼeáġ,” aɼſan mada-
ɼuaḋ, “ aɼ nóin ní tuſa a ḋein bɼeáġ
é.  Aguſ cad é an ṁaiṫ an ḃɼeáġtaċt ná
téiḋean ṫaɼ cɼoicean iſteaċ ?  Dá mbeaḋ
do ċɼoiḋe aguſ t’ aigne ċóṁ bɼeáġ leiſ an
gcɼoicean ba ɼud éigin duit ḃeit ag maoiḋ-
eaṁ aſ.  Aċ dá mbeidíſ, níoɼ ġáḋ ḋuit aon
ṁaoiḋeaṁ a ḋéanaṁ anſan, maɼ ḃeimíſ go
léiɼ ad’ ṁolaḋ.  Bíoḋ ciall agat aguſ cuiɼ
uait an maoiḋeaṁ.”

                     An Múine:

  Bíon aigne ġɼána, uaiɼeanta, laiſtiġ
de cɼoicean áluinn.
   Ná mol an cɼoicean go ḃfeiciɼ cad ’tá
laiſtiġ de.