124                   AESOP

  “ Tá aguſ agam-ſa,” aɼſan láṁ ḋeaſ.
  Maɼ ſin dóiḃ ſa tímpal.  Ṡocaɼuiġeadaɼ
go ſtadfidíſ d’obaiɼ.
  “ Ní ẛiuḃlóċad-ſa ciſcéim eile ḋó an
ḟaid a ṁaiɼfad ! ” aɼſan ċoſ ċlé.
  “ Ná miſe ! ” aɼſan ċoſ ḋeaſ.
  “ Ní ḋéanfad ſtɼóc eile oibɼe ḋó,” aɼſan
láṁ ċlé.
  “ Ná miſe ! ” aɼſan láṁ ḋeaſ.  “ Ná ní
ċuiɼfad blúiɼe eile bíḋ iſteaċ ann, ná
bɼaon diġe, dá mbeaḋ ſé ag fáġail ḃáiſ le
h-ocɼaſ aguſ le taɼt ! ”
  Ḋeineadaɼ go léiɼ ſa tímpal an ſocaɼú
céadna.
  “ Fanaiḋ liḃ go fóil,” aɼſan bolg.
  D’imṫiġ an lá ſan aguſ ḃí gaċ aoinne
ſáſta.  “ Ó,” aɼ ſiad, “ naċ tɼuaġ náɼ ċuiṁ-
niġeamaiɼ aiɼ ſin fadó ! ”
  Ṫáinig an lá amáɼaċ.
  “ Ní ḃɼaṫaim me féin aɼ fóġnaṁ,” aɼſan
ċoſ ċlé.  “ Táim lag ionam féin aɼ ċuma
éigin ná tuigim.”
  “ Tá lagaċaɼ éigin oɼm-ſa, leiſ,” aɼſan
ċoſ eile.
  “ Aċ, ſíniḋ amaċ ſiḃ féin,” aɼſan láṁ ċlé,
“ aguſ imṫeóċaiḋ an lagaċaɼ ſan.”
  Ḋeineadaɼ.
  Ċuiɼeadaɼ lá aguſ oiḋċe eile ḋíoḃ.  Ḃí
an lagaċaɼ ag méadú oɼṫa go léiɼ.
Ba ġeaɼɼ go ɼaḃadaɼ ċóṁ lag ſan guɼ ḃ’
aɼ éigin a ḃí ionta coɼuiġe.  Ḃíodaɼ ḋ’á
ċuiṁneaṁ guɼ ḃ’ é an báſ a ḃí ag teaċt oɼṫa
aguſ ḃí ſgannɼa ag teaċt oɼṫa.
  Anſan do laḃaiɼ an bolg.