120                     AESOP

an ndíoṁaointeaſ aɼ ball, áṁṫaċ.  Tiocfiḋ
an duḃluaċaiɼ oɼt aguſ ní ḃeiḋ aon ſtóɼ
agat i n-a ċóiɼ, aguſ beiḋ an t-ocɼaſ oɼt.
B’ ḟeaɼɼa ḋuit go móɼ déanaṁ maɼ a
ḋeinim-ſe, fanaṁaint óſ na h-uaiſliḃ aguſ
óſ na dinnéaɼaċaiḃ aguſ díċeall a déanaṁ
aɼ ſtóɼ beag éigin a ḃailiú ḋuit féin i
gcóiɼ an ġeiṁɼiḋ.”

                          An Múine :

  D’aiɼiġtí daoine fadó ’ġá ṁaoiḋeaṁ “ náɼ
ḋeineadaɼ aon lá oibɼe ɼiaṁ.”  Ba ċóiɼ go
mbeaḋ náiɼe oɼṫa !  Tá daoine ann aguſ ḃeaḋ
náiɼe oɼṫa ɼian na h-oibɼe ḃeiṫ aɼ a ndeáɼ-
naċaiḃ.  Ní náiɼe, aċ cɼeideaṁaint ṁóɼ, an
ɼian ſan.


    AN DORSÁN AGUS AN SEANGÁN

  Ḃí an geiṁɼe ann aguſ ḃí na ſeangáin
ag obaiɼ ſa ſgioból ag cuɼ a gcuid aɼḃaiɼ
ċun taiſge.  Ṫáinig an doɼſán aguſ é i
ndeiɼe an anama náċ móɼ le fuaċt aguſ
le h-ocɼaſ, aguſ d’iaɼ ſé gɼáinne cɼuit-
neaċtan oɼṫa.
  “ Conuſ a ċaiṫiſ an ſaṁɼaḋ aguſ an
fóġṁaɼ,” aɼſa duine acu leiſ, “ aguſ a ɼáḋ
ná fuil tiġ ná ſgioból ná gɼáinne cɼuiṫ-
neaċtan agat féin ? ”
  “ Mo ċɼeaċ ċɼáiḋte é,” aɼ ſeiſean, “ do
ċaiṫeaſ an ſaṁɼaḋ aguſ an fóġṁaɼ ag iṫe
aguſ ag ól aguſ ag ɼinnce le ceól, aguſ
níoɼ ċuiṁniġeaſ ɼiaṁ aɼ ġeiṁɼe ná aɼ
ḟuaċt ná aɼ ocɼaſ.”