A ṪÁINIG GO H-ÉIRINN            11

Iſ ɼéiḋ a ṫógaḋ ſé na coſa aguſ iſ ɼéiḋe
’ná ſan a leigeaḋ ſé féi iad.  D’á ḟeaḃaſ aiɼe
a ṫug ſé ḋóiḃ níoɼ ḃ’ḟada guɼ ċuiɼ ſé coſ
acu ſa n-innil a cuiɼeaḋ ſa n-áit d’aon ġnó
ċun beiɼṫa aiɼ.  Ḃí an coileaċ i n-a ẛeaſaṁ
anáiɼde aɼ an gcɼó.  Do ċonaic ſé cad a
ṫuit amaċ aguſ an cɼuaḋ-ċáſ i n-a ɼaiḃ an
mada-ɼuaḋ.
  “ Ó ! a ċoiliġ an ċɼoiḋe ’ſtiġ ! ” aɼſan
mada-ɼuaḋ, “ taɼ aguſ bog díom an ɼud ſo
nú iſ geaɼɼ go mbeiḋ mé gan ċoſ.  Tá ioſcad
ġaoil agam leat.  Taɼ aguſ fuaſgail me.
Díolfad an cóṁaɼ leat uaiɼ éigin.”
  Níoɼ ḋein an coileaċ aċ imṫeaċt láiṫɼeaċ
aguſ an ſgéal d’ínſint d’ḟeaɼ an tiġe.
Ṫáinig ſeiſean aguſ cleiṫ aige aguſ do ṁaiɼḃ
ſé an mada-ɼuaḋ.

                           An Múine :

  Tɼuaġ do’n ċuiɼpṫeaċ !  Mo ṫɼuaġ-ſa an
t-é go ḃfuil ſan aige.  Díolfiḋ ſé aſ an uaiɼ
iſ luġa ḃeiḋ cuinne aige.


   AN GIORḞIAḊ AGUS AN GEALÚN

  Do ɼug fiolaɼ aɼ ġioɼḟiaḋ.  Ḃí ſé ’ġá
ṁille aguſ ’ġá ṫnáṫaḋ.  Ḃí gealún aɼ ſgaiɼt
ag féaċaint oɼṫa.  “ Ca ḃfuil do ċoſa ? ”
aɼſan gealún.  “ Cad ’na ṫaoḃ ná ɼiṫean
tu uaiḋ ?  Dá mbeinn-ſe ad ċáſ--.” Ní
ɼaiḃ ſé d’uain aige a ṫuille do ɼáḋ.  Do
ſguab ſeaḃac ċum ſiuḃail é.