OILEAṀAIN ĊON CULAINN 23
rioġ, agus is doṁ-sa ráinig do’n dul so dul leó, óir is mé
ba roġa leis an riġ d’a ċlainn.”
“Cá líon a ṫig do ḃreiṫ an ċíosa san leó?” ar Cú Ċulainn.
“Ni ṫig,” ar sí, “aċt trí mic Ċalatroim .i. Duḃ agus
Meall agus Duḃros.”
Ní cian do ḃíodar mar soin go ḃfacadar an long leaḃair-
ṫéadaċ leaṫan-ṁor d’a n-ionsuiḋe do ċrioṫonnaiḃ na mara
go mór-aḋḃail agus duine duḃ duaiḃseaċ danarḋa doiḋealḃa
i ndeireaḋ na loinge ag a stiúraḋ d’ionsuiḋe an ċuain i
n-a raiḃ cáċ i n-oireaċtas, agus do rin gean ġáire ar ḃfeicsin
Ċon Culainn d’iomarca ar a ċíos i measc cáiċ.
“Créad do ḃeir an suġċas úd ar an ḃfaṫaċ?” ar Cú
Ċulainn.
“Ar a aite leis tusa d’ḟeicsin d’iomarca ar a ċíos an
ḃliaḋain seo ṫar gaċ bliaḋain eile,” ar an inġean.
“Níor ċóir dó-san mo ċoṁmaoiḋeaṁ,” ar Cú Ċulainn,
“no go ḃfeasaḋ mar táim.”
Ṫáinig an t-aṫaċ ċuċa amaċ iarsoin, agus mar do ċonn-
arcadar, na sluaiġṫe a ḃí i ḃfoċair na hinġine, ag teaċt i n-a
gcoṁḋáil é, do ṫeiċeadar ile uaiṫe aċt aṁáin Cú Ċulainn.
Sínios an t-aṫaċ a láṁa fada féiṫleaḋa urġránda d’ion-
suiḋe Ċon Culainn, d’a ġaḃáil i n-urṫosaċ a ċíosa rioġḋa,
agus do ṫóg Cu Ċulainn a láṁ go dtug béim dó go ndearna
ḋá leaṫ ċoṁṫroma d’a ċroiḋe i n-a ċliaḃ; agus ṫug an dara
béim gur ṫeasc a ċeann d’a ċolainn. Is é sin céad-duine
do ṫeasc ná do ṫorċair Cú Ċulainn ó ḋéanaṁ foġlama .i.
Duḃros mac Calatroim.
Iarsoin do riaċtadar an dís eile é, agus d’ḟearadar
coṁrac fuilteaċ faoḃraċ ris, agus do ṫuiteadar araon i
ḃfoirċeann an ċoṁraic sin le Coin Ċulainn, agus bainios na
cinn díoḃ, agus d’ḟág annsoin iad; agus níor ṫug úiḋ ná
aire ar an inġin, agus níor laḃair léi agus í i n-a haonar;
aċt do ċuaiḋ sise roimpe d’ionsuiḋe na muinntire do ṫeiċ
ó’n aṫaċ agus do rug orṫa, agus níor innis dóiḃ a ndearna
Cú Ċulainn.
Dála na laoċraḋ, an tan do scaraḋ le Coin Ċulainn iad,
rángadar rómpa go dún Aoḋa Ruaiḋ, agus ṫáinig an dóirseoir
d’a ḟiafruiġe créad an drong-ḃuiḋean a ḃí ’san doras?
“Buiḋean de ridireaḋaiḃ Éireann is eaḋ sinn, ar fear
díoḃ, “agus sinn iar dteaċt ó’n doṁan anoir.”
|