106 RUḊRAIĠEAĊT

Naonḃar, trí fiċid céad,
  Adeirim leat ciḋ tréan an sluaġ
Do marḃaḋ liom-sa druim ar ḋruim
  De niṁ mo ċlaiḋiṁ ċoiṁġéir ċruaiḋ.

A Ċonaill, is cionnus táid
  Ár gcaoṁ-ṁná tar éis na Con?
An cuma leó mo ċolt ’s mo ċéis,
  An gcuirid spéis i n-a ġol?

An dá ġáir do ċráiḋ mo ċorp,
  A Éiṁear ḟionn na ḃfolt mbláiṫ
Gáir ċoṁmaoiḋte na ḃfear nglan
  Is gáir na mban is truaġ gáir.

A Éiṁear, créad do ṁian féin
  Gan an Ċú dom’ réir fó raṫ?
Is gan mo ḋaltán forġlan troiġ
  D’ḟeicsin dom ag dul i gcaṫ.

A Ċonaill, ó’s uireasa ḋom,
  Ni ḃacfad le neaċ go bráṫ;
Do-ġeoḃad bás de ċuṁa mo Ċon,
  A ċumainn, ná ceil ar ċáċ.

An Duḃ ’s an Liaṫ Maċa mear,
  An dá eaċ ba ġlan gníoṁ,
Gaċ neaċ le’r toɼċraḋ i dtráṫ
  A saoṫar siar d’iomrios m’ḟíoċ.

A Ċonaill, ó’s miṫid dúinn
  Cú Ċulainn ’san úir do ċur,
Cuirtear é i gCill Dálua
  I leabaiḋ ċuṁaing ċruaiḋ ċloċ.

’N-a ḟoċair raċad féin ’san ḃfeart
  Ó’s fíor gur fann mo neart mar tá;
Cuir mo ḃéal ar ḃéal na Con
  Is deareaḋ ḋom iar ndul d’a lá.

  A haiṫle na laoi sin, d’ḟoráil Éiṁear ar Ċonall feart fair-
sing doiṁin do ḋéanaṁ do Ċoin Ċulainn, agus do luiġ féin