I

  Ḃí dreoilín agus nead aige i gcoill. Ḃí
crann ard sa ċoill. Ḃíoḋ caora deasa ar
an gcrann. D’iṫeaḋ an dreoilín na caora
nuair a ḃíoḋ ocras air.
  Ḃí beiṫíġ allta san áit. Ḃí eileafant
ann. Ḃí crogall mór san aḃainn.
  Maidin aṁáin d’éiriġ an dreoilín go moċ.
Ḃí ocras air. Ċuaiġ sé go dtí an crann ċun
cuid de na caora d’ḟáil.
  Cé ḃeaḋ ag an gcrann roimis aċ an
t-eileafant. Ḃí géaga an ċrainn briste
ag an eileafant agus ḃí na caora brúite
féna ċosa aige. Ḃí fearg ar an ndreoilín.
  “ Is mór an náire ḋuit é !” ar seisean.
  “ Tá na caora loitiṫe agat. Ba ṁaiṫ an
ceart tú ċeangal.”
  Ḃí srón ṁór ḟada ar an eileafant. Ċuir
sé a ṡrón san aer agus ċuir sé gáire as.
  “ Ní ḟéadfá-sa mé ċeangal,” ar seisean.
“ Agus dá mbeaḋ míle eile in éineaċt leat
ní ḟéadfaḋ siḃ mé ċeangal.”
  Ċuaiġ an dreoilín ċun na haḃann ċun deoċ
d’ḟáil. Cé ḃeaḋ roimis aċ an crogall. Ḃí
an crogall á iomlasc féin san aḃainn agus