I

  Ḃí garsún ann fadó. Seán ab ainm dó.
Ḃí sé féin agus a Ṁam ina gcónaí i dtiġ
beag deas.
  “ Raġad ag lorg oibre, a Ṁam,” arsa
Seán, lá.
  “ Tá go maiṫ, a ċroí,” arsa Mam.
  Fuair Seán obair ó ḟear siopa. Nuair a
ḃí sé ag dul aḃaile i ndeireaḋ an lae ṫug
an fear réal dó.
  Ḃí Seán sásta leis féin agus an réal aige
ina láiṁ. Aċ ar an mbóṫar aḃaile ḋó, ṫit
an réal isteaċ san aḃainn agus cailleaḋ í.
  “ Ó, ḃó, ḃó ! ” arsa Mam. “ Cad na ṫaoḃ
nár ċuiris id ṗóca í ?”
  “ Déanfad san feasta,” arsa Seán.
Amáraċ a ḃí ċugainn, fuair Seán obair ó
ḟear bainne. Nuair a ḃí sé ag dul aḃaile
i ndeireaḋ an lae ṫug an fear canna
bainne ḋó.
  Scaoil Seán an bainne isteaċ ina ṗóca,
agus d’ḟág sé an canna ina ḋiaiḋ. Riṫ an
bainne síos tríd an bpóca agus ní raiḃ aon
ḃraon bainne ag Seán nuair a ṫáinig sé
aḃaile.