sa mbaile mór. Bíonn bia breá le n-iṫe
agam ann. Fág an áit seo agus tar liom-sa
go dtí an baile mór.”
  D’imiġ na luċa. Ċuadar isteaċ sa mbaile
mór san oíċe. Ċuadar isteaċ i dtiġ mór
ann.
  Ḃí fleaḋ sa tiġ an oíċe sin. Ḃí bia breá
ar an mbord sa ċistin ann. Ḃí cístí ann.
Ḃí brioscaí ann. Ḃí torṫaí milse ann. Níor
ḃlais luċ na tuaṫa riaṁ a leiṫéid.
  “ Trua nár ṫángas anso fadó !” ar
sise.
  Leis sin, léim madra mór isteaċ. Riṫ sé
ar fuaid na háite agus gaċ aon ġlam as.
Riṫ luċ na tuaṫa isteaċ fé ċaṫaoir agus a
croí ina béal aici.
  D’imiġ an madra ar ball agus ṫáinig
na luċa amaċ.
  “ Raġad aḃaile,” arsa luċ na tuaṫa.
  “ B’ḟearr liom droċ-ḃia agus suaiṁneas
aigne ná an saġas saoil a ḃíonn agat-sa
anso.”
  D’imiġ luċ na tuaṫa léi aḃaile.