|
gaḃáil ṫaiɼiſ aguſ ċonnaic an fuiɼeann ceann an éiſc óſ
cionn an uiſce. Ba ġeaɼɼ an ṁoill oɼṫa é ġaḃaḋ aguſ é
ṫaḃaiɼt aɼ bóɼd. Ḃíodaɼ ag cainnt aguſ ag déanaṁ ċoṁ-
aiɼle aɼ cad é a tſliġe a bḟéaɼɼ ċum an t-iaſc a ġeaɼɼaḋ
i dtɼeo iſ go mbeaḋ an cuid ba ṁó de'n íle aca. Tá
Iodálaiſ agam, tá'ſ agat, aguſ ṫuigeaſ iad, aguſ daɼ fiaḋ
do ḃaineadaɼ geit aſam maɼ ḃí ſcannɼaḋ oɼm go ndéanfaidíſ
miſe do ġeaɼɼaḋ i dteannta leiſ an iaſc. Fé ḋeiɼeaḋ
ṫoſnuiġ ſiad ag déanaṁ poill fé'n mbolg. Ċoṁ luaṫ aguſ
ċonnacaſ gaṫ beag ẛoluiſ ag taiṫneaṁ iſteaċ, ġlaoḋaſ oɼṫa
mé leigint amaċ maɼ ḃíoſ im ṫactaḋ. Ní miſte á ɼáḋ ná
go ɼaiḃ iongnaḋ ṫaɼ na beaɼtaiḃ aɼ gaċ éinne nuaiɼ ċualadaɼ
guṫ ḟiɼ ga teaċt aſ an iaſc ná guɼ ṁeaduiġ aɼ an iongnaḋ
ſan nuaiɼ do ẛiuḃail feaɼ noċtuiġṫe amaċ aſ. 'Ḃel, d'innſeaſ
an ſcéal dóiḃ tɼíd ſíoſ fé maɼ atáim taɼ éiſ a ɼád leaṫ aguſ
ní leigfeaḋ an t-iongnaḋ dóiḃ faic a ɼáḋ. Ḃí gɼeim le
n-iṫe agam aguſ do leimeaſ amaċ aɼ an ḃfaiɼɼge aɼíſ ċum
mé féin a ġlanaḋ. Ṫángaſ iſteaċ aɼíſ ag an áit 'na ɼaiḃ
mo ċuid éadaiġ ⁊ ċuiɼeaſ oɼm go tapaiḋ. Ní'l ḟioſ agam
|
|