A ṪÁINIG GO H-ÉIRINN           47

  Ḃí an maċtíɼe ag éiſteaċt leiſ.  Do ɼugaḋ
aiɼ aguſ baineaḋ an cɼoicean de beo.

                       An Múine :

  “ Díng de’n lioḃán a ſgoilean í féin.”

  AN MADA-RUAḊ AGUS AN MAĊTÍRE

  Ḃailiġ maċtíɼe ſtóɼ móɼ i bpluaiſ, aguſ
anſan ċeap ſé fanaṁaint ſa ṗluaiſ aɼ
a ẛáſtaċt an ḟaid a leanfaḋ an lón.
D’aiɼiġ an mada-ɼuaḋ an ſgéal.  Ṫáinig ſé
ċun na p-luaiſe.  Ḃí an doɼuſ dúnta.
Ġlaoḋaiḋ ſé.  “ Ó ! imṫiġ leat féin,” aɼſan
maċtíɼe.  “ Táim gan ḃeiṫ aɼ fóġnaṁ.”
  “ Tuigim ! ” aɼſan mada-ɼuaḋ.  “ Doiċeal
atá aiɼ.  Aċ bead-ſa ſuaſ leiſ.”
  D’imṫiġ ſé aguſ do ſgéiḋ ſé aɼ an maċtíɼe.
D’ iniſ ſé do’n aoḋaiɼe go ɼaiḃ dɼoċ-ḃeiṫ-
iḋeaċ éigin ſa ṗluaiſ.  Ṫáinig an t-aoḋaiɼe
aguſ píce aige aguſ ṁaiɼḃ ſé an maċtíɼe.
  Anſan do ċuaiḋ an mada-ɼuaḋ ċun cóṁ-
nuiḋṫe ſa ṗluaiſ aguſ ḃí ſoláṫaɼ an ṁaċtíɼe
aige aguſ ḃí ſé aɼ a ẛáſtaċt.
  Ní ɼó ḟada a ḃí.  Ba ġeaɼɼ guɼ ṫáinig
an t-aoḋaiɼe céadna ċun na pluaiſe aiɼíſ,
féaċaint an ɼaiḃ aon ṁaċtíɼe eile ann.
D’ ḟéaċ ſé iſteaċ.  Ċonaic ſé an ɼud beo
iſtiġ aguſ ní túiſge ċonaic ’ná ẛáiḋ ſé
an píce ann, aguſ do ṁaiɼḃ ſé an mada-ɼuaḋ.
Sin maɼ imṫiġ aɼ an mada-ɼuaḋ de ḃáɼ a
ġliocaiſ.

                        An Múine :

  Fillean an feall aɼ an ḃfeallaiɼe.