Ṡocraíodar go ndéanfaḋ gaċ éinne acu
obair eile feasta.
  “ Taḃarfad-sa aire do na bláṫanna sa
ġairdín,” arsa an citeal.
  “ Taḃarfad-sa uisce isteaċ ón dtobar,”
arsa an crúiscín.
  “ Glanfad-sa an tiġ,” arsa an corcán.
  “ Leagfad-sa an bord amaċ i gcóir an té,”
arsa an stól.
  “ Ní ḋéanfad-sa éinní,” arsa an clog.

                                I I

Ċuaiġ an citeal amaċ sa ġairdín.
  “ Fan amaċ uainn,” arsa na bláṫanna leis.
  “ Cuirfead uisce oraiḃ, fé mar a ḋeineann
an canna,” arsa an citeal.
  Scaoil sé uisce anuas orṫu. Ḃí an t-uisce
te agus loit sé na bláṫanna.
  Ḃí brón ar an gciteal.
  “ Ó, ḃó, ḃó ! ” ar seisean. “ Is olc an scéal
é sin.”
  Ċuaiġ an crúiscín ċun an tobair.
  “ Fan amaċ uaim,” arsa an tobar leis.
  Ċrom an crúiscín síos ċun uisce d’ḟáil.
Ḃuail sé a ċluas ar imeall an tobair agus
ḃris sé an ċluas.
  “ Mo ḃrón ó ! ” arsa an crúiscín. “ Trua
nár ḟanas istig sa tiġ !”