arsa Taḋg,  "ag fiaḋaċ agus ag iascaraċt a
ċaiṫeann siad an t-am."
  "An ag fiaḋaċ coiníní a ḃíonn siad ?" arsa
Liam.
  "Ní heaḋ, go deiṁin," arsa Taḋg, "an
t-eleṗant a ḃíonn 'á ḟiaḋaċ aca.  Ġeiḃeann
siad luaċ mór ar a ċuid fiacal."
  "Ní foláir nó tá a lán eleṗant ann," arsa Liam.
  "Tá siad go hana-ḟlúirseaċ ins na coillte
tiuġa atá ag fás ar ḃruaċa na n-aḃann," arsa
Taḋg.
  "An ḃfuil na mná ċoṁ leisceaṁail leis na
fir ?" arsa Liam.
  "Níl siad in aon ċor," arsa Taḋg.  "Siad
na mná a ḋeineann an ċuid is mó de'n obair.
Baineann siad an t-arḃar agus meileann siad
é.  Deineann siad ciseáin as an ḃféar tirm.
Deineann siad soiṫiġ ċré agus leigeann siad
dóiḃ tiormú fé'n ngréin."
  "Cad é an sórt scoileanna a ḃíonn aca ?"
arsa Liam.
  "Ní ḃíonn aon scoileanna aca agus ní
ḟaġann na páistí aon oideaċas," arsa Taḋg.
"Téiġeann cuid ṁaiṫ daoine geal ann anois
a d' iarraiḋ iad a ṁúineaḋ.  Go raiḃ raṫ Dé
ar a gcuid oibre."