Ḃí ɼud eile ann a ċuiɼfiḋ in iúl duit neaɼt an ḃuille,
aguſ ſé ɼud é ſin ná na daoine a ḃí ṫíoſ guɼ caiṫeaḋ leiſ
an uɼláɼ a ḃí óſ a gcionn iad aguſ mé féin go h-áiɼiṫe ; bɼúġaḋ
mo ċeann i gcoinniġ mo ḃuilg aguſ d'ḟan ſé maɼ ſin go
ceann cúpla ṁí.
Ḃel, maɼ aduḃɼaſ ċeana cuiɼeaḋ iongnaḋ an doṁain
oɼainn go léiɼ, aċt do ɼéiḋtiġead an ċeiſt dúinn go t-obann.
Cad a ċífimíſ ċúġainn aċt míol móɼ aguſ coċall aiɼ toiſc
go ɼaḃamaɼ taɼ éiſ a ẛɼón a ſcɼíobaḋ leiſ an ſtiúiɼ aguſ
é ṁúſcailt aſ an codlaḋ ſáṁ a ḃí aige fé'n uiſge. Ṫáinig
ſé ċúġainn anoiſ ⁊ ṫoſnuiġ ſé ag bualaḋ aɼ an luing le n-a
eaɼball guɼ ḋein ſé díoḃáil móɼ do ḃáɼɼ na luinge aguſ
guɼ ḃɼiſ ſé an ɼáil, ag déanaṁ cipíní ḋe. Fuaiɼ ſé gɼeim
annſan aɼ an ancaiɼe le na ḟiaċlaiḃ aguſ ṫaɼɼaing ſé tɼe-
aſna na faiɼɼge ſinne aguſ an long. Fé ḋeiɼeaḋ ḃɼiſ an
téad aguſ cuaiḋ an míol móɼ aguſ an t-ancaiɼe aſ ɼaḋaɼc.
Cúpla ṁí 'na ḋiaiḋ ſin nuaiɼ ḃ omoɼ ag filleaḋ ṫaɼ n-aiſ,
ċonnacamaɼ an míol móɼ céadna i n-aice na h-áite céadna.
Ḃí ſé maɼḃ, aɼ ḃáɼɼ an uiſce, an uaiɼ ſin. Ḃí ſé bɼeiſ
|
|
|