40 RUḊRAIĠEAĊT

Meaḋḃ:
Ionann gaisce duit-se is dó,
A Ḟeirdia gan iomargó;
  Iionann oideaḋa go mbriġ
  Ag a ndearnaḃair foġluim.

Feirdia:
Ní d’eagla ná d’uaṁain áiġ
Inġean Eoċaḋa Feidliġ Fáil.
  Ná Déanfainn coṁrac leis  an gCoin
  Aċt mo ċroiḋe d’a ġráḋ do ġoin.

Meaḋḃ:
Do ġeoḃair, a laoiċ na lann nglan,
Eiċ go n-aigne n-uallaċ n-ioġuin;
  Do ġeoḃair fearann agus fonn
  Is gan anṁain ó’n gcoṁlann.

Feirdia:
Muna mbeaḋ aslaċ Meiḋḃ’ ’san ṁaġ
Is teanga dáṁ d’ár ngríosaḋ,
  Ní raċainn ar ċuṁaiḋ ċruiḋ
  Do ċoṁrac le Coin Ċulainn.

Meaḋḃ:
A ṁic Ḋuḃáin na ngruaḋ nglan
Dá gcoscair Cú na gcuraḋ,
  Mairfiḋ do ċlú seal níos sia
  Iar dteaċt ó’n áṫ, a Ḟeirdia.

  Is mór na cuṁṫa soin, ar cáċ.
  “Giḋ mór,” ar Feirdia, “is ag Meiḋḃ a ḃeid uainn-se,
agus ní agam-sa iar ndul do ċoṁrac lem’ ċoṁḋalta agus
lem’ ḟear ċumainn agus ċoṁġaisce .i. le Coin Ċulainn.”
  “Tuigim anois,” aduḃairt Meaḋḃ; “na briaṫra aduḃairt
Cú Ċulainn, agus fós gur fíor iad.”
  “Créad iad na briaṫra soin?” ar Feirdia.
  “Aduḃairt,” ar Meaḋḃ, “naċ fuláir leis do ṫuitim-se
leis .i. le n-a láiṁ féin i n-armaiḃ ’san tír a raċaḋ.”
  “Ní ċóir dó soin do ráḋ,” ar Feirdia, “óir ní hé
mo ṁeaṫtaċt ná mo ṁíolaoċas d’ḟeidir seisean riaṁ, agus
ní abraim-se a leiṫéid leisean, óir ní’l sé agam le raḋ leis-