AN MAṪĠAṀAIN AGUS AN MACTÍRE.
|
Lá eile d'á ɼaḃaſ ag teaċt aḃaile aſ an gcoill, ċonnac
maṫġaṁain móɼ uaṫḃaſaſċ ag déanaṁ oɼm go meaɼ, é ag
féaċaint oɼm go h-ocɼaſaċ aguſ a ḃéal aɼ oſcailt aige.
Ċuaɼduiġeaſ im ṗócaíḃ ; ní ɼaiḃ agam aċt ḋá ċloċ teineaḋ.
Ċaiṫeaſ ceann leiſ an maṫġaṁain aguſ ċuaiḋ ſé iſteaċ 'na
ḃéal aguſ ſíoſ 'na ḃolg. Do ſtad ſé aguſ ṗɼeaḃ ſé leiſ
an bpian. Annſan ċaiṫeaſ an daɼa cloċ. Iſteaċ leiſ maɼ
an gcéadna aguſ níoɼ ḋein ſtad nó guɼ ḃuail ſé an céad
cloċ teineaḋ iſtiġ i mbolg an ṁaṫġaṁna. Ḃí pléaſgaḋ móɼ
annſan aguſ deineaḋ míon-ṗíoſaí de'n maṫġaṁain. Ṫángaſ
ſlán aſ an uaiɼ ſin, aċt níoɼ ṁaiṫ liom ḃeiṫ oɼm an cleaſ
céadna ḋéanaṁ aɼíſ.
N'ḟeadaiɼ ċonnuſ a ṫáɼluiġeann ſé, aċt bíonn an mí-áḋ
oɼm i gcoṁnuiḋe i dtaoḃ na mbeiḋeaċ allta ; tagann ſiad
oɼm nuaiɼ a ḃíonn mo ġunna follaṁ aguſ gan aon ɼud agam
le cuɼ ann. Maɼ ſin, ṫug mactíɼe ionnſuiḋe fúm uaiɼ
aṁáin aguſ níoɼ ḟéadaſ aon ɼud a ḋéanaṁ aċt mo ḋoɼn
|
|
