A ṪÁINIG GO H-ÉIRINN       85

                      An Múine :

  “ Aɼ ſgáṫ a ċéile a ṁaiɼid na daoine.”
     Lag aguſ láidiɼ, uaſal a’ſ íſeal.
  Ná dein neaṁní de ċaɼadaſ aon duine,
bíoḋ an duine lag nú láidiɼ.  An t-é iſ
luġa neaɼt, ní ḟeadaɼaíſ ná guɼ b’é iſ mó
ḟóiɼfaḋ oɼt i n-am do ġátaiɼ.
  “ Taɼ a éiſ a tuigteaɼ gaċ beaɼt.”


                   AN FEAR FEASA

  Ḃí an feaɼ feaſa i láɼ an aonaiġ, aguſ an
fioſ a ḋ’iaɼaḋ gaċ aoinne aiɼ ṫugaḋ ſé
ḋó é aċ díol aſ.  Ḃí na daoine bailiġṫe
’n-a ṫímpal aguſ é ag tabaiɼt gaċ aon tſaġaſ
eóluiſ dóiḃ, aguſ ag fáġail an aiɼgid go
tiuġ.  Do ɼiṫ feaɼ iſteaċ i n-a meaſg.
  “ A ḟiɼ an ḟeaſa,” aɼ ſeiſean, “ tá do
ṫiġ tɼé ṫeine ! ”
  Do ɼiṫ an feaɼ feaſa fé ḋéin a ṫiġe.  Do
laḃaiɼ duine de’n ṁuíntiɼ a ḃí ag fáġail
an ḟeaſa uaiḋ aguſ ag díol aſ.
  “ Iſ ait an ſgéal é,” aɼ ſeiſean.  “ An
feaɼ ſan ag taḃaiɼt an ḟeaſa go léiɼ dúinne,
aguſ ní ɼaiḃ ḟioſ aige a ṫiġ féin a ḃeiṫ tɼé
ṫeine ! ”

                           An Múine :

  Ní h-iad luċt an ḟeaſa aṁáin go mbíon an
ſgéal maɼ ſiúd acu go minic.  An t-é iſ
feaɼɼ eóluſ aɼ ġnó an ḟiɼ ṫall iſ minic guɼ
b’ é ſin an t-é iſ luġa eóluſ aɼ a ġnó féin.
Bíon an dá ẛúil aige aɼ ṫiġ an ḟiɼ ṫall,