52                   AESOP

                     An Múine :

  “ Iſ uſa an t-olc do ċoſg i n-am ’ná é
leiġeaſ i n-antɼáṫ.”
  “ Ní h-é lá na gaoiṫe lá na ſgolb.”
  “ Ní h-é am na cneadaiġe am na h-aiṫɼiġe.”
  “ Iſ feaɼɼ féaċaint ɼoiṁe ḋuine ’ná ḋá
ḟéaċaint i n-a ḋiaiḋ.”
  “ An t-é ná déanfiḋ a leaſ ſeaċain é
nú ní ḋéanfiɼ-ſe do leaſ.”


 AN SGIAṪÁN LEAṪAIR AGUS AN EAS

  Do ɼug eaſ aɼ ſgiaṫán leaṫaiɼ.  “ Ó ! ná
maiɼḃ me !  Iaɼaim aɼ ġɼáḋ ṫ’oiniġ é, taḃaiɼ
faoiſeaṁ dom ! ” aɼſan ſgiaṫán leaṫaiɼ.
  “ Ní ṫugaim dul aſ d’ éanaiḃ,” aɼſan eaſ.
  “ ’Sdó, ní h-éan miſe.  Féaċ, iſ luċ me,”
aɼſan ſgiaṫán leaṫaiɼ.
  D’ ḟéaċ an eaſ aiɼ.  “ Iſ dóiċ liom go
ḃfuil an ceaɼt agat,” aɼ ſiſe, aguſ do
ſgaoil ſí uaiṫi é.
  Tamal ’na ḋiaiḋ ſan do ɼug eaſ eile aiɼ.
“ Ó ! ” aɼ ſeiſean aiɼíſ, “ ná maiɼḃ me!
Iaɼaim aɼ ġɼáḋ ṫ’oiniġ é, taḃaiɼ faoiſeaṁ
dom.”
  “ Ní ṫugaim dul aſ do luċaiḃ,” aɼſan eaſ.
  “ ’Sdó, ní luċ miſe,” aɼ ſeiſean.  “ Féaċ,
ſin iad mo ḋá ſgiaṫán.  Iſ éan me.”
  “ Ní deiɼim ná go ḃfuil an ceaɼt agat,”
aɼſan eaſ, aguſ do ſgaoil ſí uaiṫi é.

                         An Múine :

  Iſ maiṫ an ɼud do ḋuine ḋá ẛɼaing do
ḃeiṫ aɼ a ḃoġa aige, aċ gan feall do ḋéanaṁ
aɼ aoinne leo.