A ṪÁINIG GO H-ÉIRINN            45

  “ A ’ngín ó,” aɼ ſeiſean, “ iſ fíoɼ do
ċainnt aguſ ní’l am’ ṁilleaḋ aċ náċ féidiɼ
liom féin an ní ſin do ṫuigſint.  Tá neaɼt
aguſ miſneaċ ionam, aguſ iſ minic a ċeapaim
am’ aigne aġaiḋ do ṫaḃaiɼt aɼ an gcéad
ṫóiɼ eile aguſ idiɼ ġaḋaiɼ aguſ daoine do

ṁaɼú.  Meaſaim an uaiɼ ſin go maɼḃóċ-
ainn a ḃfuil de ġaḋaɼaiḃ i n-Éiɼinn, bíon a
leiṫéid ſin de ċɼóḋaċt aguſ de ṁiſneaċ
cɼoiḋe ionam.  Aċ nuaiɼ ṫagan an tóiɼ ní
fanan a ċuiṁne ſin agam.  Gluaiſid mo
ċoſa uaṫa féin, ba ḋóiċ leat, aguſ ſguabaid
ſiad ċun ſiuḃail me i dtɼeo go mbíon
iongna oɼm cá dtagan an fuinneaṁ go léiɼ
ionta.”