A ṪÁINIG GO H-ÉIRINN           33

  Anſan do laḃaiɼ luċ na tuaṫa le n-a
ċaɼaid.  “ Má’ſ é ſeo ſaoġal atá agat
anſo,” aɼ ſeiſean,  “ ní beag liom-ſa ḋe ! ”
D’ éaluiġ ſé amaċ aguſ d’ éaluiġ ſé aḃaile,
aguſ ba ṁaiṫ an t-é ḟéadfaḋ é ṁeallaḋ
i dtɼeo na caṫaɼaċ aiɼíſ.  Nuaiɼ ḃuailidíſ
na luċaiġ a ḃí ſa ċóṁaɼſanaċt uime ó am
go h-am, aguſ nuaiɼ ḟiafɼaiġdíſ de cad é
an ſaġaſ áite an baile móɼ, ní ḟéadaidíſ a
ḟáġail aſ ċoiḋċe aċ - “ Ní caṫaiɼ maɼ a
ṫuaiɼiſg é ! ”

                            An Múine :

  Seaċain aeɼ an tſaoġail.  Seaċain an uaiſ-
leaċt náɼ ṫaiṫiġiſ.  “ Ní caṫaiɼ maɼ a
tuaiɼiſg í.”
            “ Iſ buan feaɼ i n-a ḋúṫaiġ.”


  AN ḞIOLAR AGUS AN MADA-RUAḊ

  Ḃí fiolaɼ ag ſoláṫaɼ d’á h-ál maidin.
Do ċonaic ſí ag bɼuaċ pluaiſe, ’ġá ġɼianaḋ
féin, coileán an ṁada-ɼuaiḋ.  Do ṫúiɼling
ſí aiɼ aguſ do ſgiob ſí ċun ſiuḃail é ’n-a
ḋá cɼoḃ.  Ċonaic máṫaiɼ an ċoileáin í ag
imṫeaċt aguſ an coileán aici.  “ Ó ! ” aɼ
ſiſe, “ aɼ ġɼáḋ ṫ’oiniġ, a éan uaſal, ná beiɼ
uaim mo ċoileán bɼeáġ beaṫuiġṫe ɼuaḋ,
aguſ gan agam aċ é ! ”  Níoɼ ṫug an ḟiolaɼ
aon toɼaḋ uiɼṫi.  Ḃí daoine i gcóṁgaɼ na
h-áite aguſ altóiɼ déanta acu, aguſ ḃí
teine acu aɼ an altóiɼ ċun íḋbiɼte.  D’imṫiġ