A ṪÁINIG GO H-ÉIRINN            15

ḃfeaɼ ann.  Aċ am’ bɼiaṫaɼ go mb’ḟeaɼɼ
liom féin an feóċadán ſo ’ná é.”

                      An Múine :

  “ Gaċ aoinne a’ſ a ṁeón féin aige.”
           “ Beaṫa ḋuine a ṫoil ! ”


    NA MAĊTÍRÍ AGUS NA CAOIRE

  Ḃíodaɼ na maċtíɼí aguſ na caoiɼe aḃfad
i gcogaḋ le ċéile.  Fé ḋeiɼe d’iaɼadaɼ ſoſ
cóṁɼaic aɼ a ċéile le h-ionċaſ go ndéanfí
ſíoṫċáin.  Dob’ éigean géill do ṫaḃaiɼt ó
gaċ taoḃ go ndéanfí an ſoſ cóṁɼaic do
ẛeaſaṁ.  Duḃɼadaɼ na maċtíɼí na caoiɼe do
ṫaḃaiɼt na ngaḋaɼ uaṫa, aguſ go dtaḃaɼ-
fidíſ féin a gcoileáin uaṫa.  Do deineaḋ
maɼ ſin.
  Aɼ ball, nuaiɼ ċonacadaɼ na coileáin
na caoiɼe ’n-a dtímpal aguſ gan tuaiɼiſg aɼ
a máiṫɼeaċaiḃ féin, ċɼomadaɼ aɼ ġlamuíol
aguſ aɼ ġol go tɼuaġṁéileaċ.  D’aiɼiġ na
máiṫɼeaċa ġol na gcoileán.  “ Ó ! ” aɼ ſiad,
“ táid na caoiɼe úd ag maɼú áɼ gcoileán.
Tá an ſoſ cóṁɼaic bɼiſte.”  Aguſ ſiúd i
meaſg na gcaoɼaċ iad, ’ġá maɼú aguſ ’ġá
n-iṫe, maɼ ní ɼaiḃ aon ġaḋaɼ anoiſ ag na
caoiɼe boċta.

                           An Múine :

  Glac cóṁaiɼle ód’ naṁaid--aċ féaċ náċ
cóṁaiɼle aɼ ṁaiṫa leiſ féin í.